Van patiënt tot assistent
Door: Marjolein & Deliana
Blijf op de hoogte en volg Deliana en Marjolein
04 December 2014 | Nepal, Kathmandu
Haaa allemaal!!
Wat zich afspeelde direct nadat ons vorige blog in de lucht was: een discussie of we langs de arts in het ziekenhuis moesten gaan of niet. Waarom? ’s Middags had Deliana haar enkel verzwikt en begon hier in de avond steeds meer last van te krijgen. Ze kon zelfs niet meer lopen. Deliana was erg bang dat het gebroken was en nog veeel banger om hier in Nepal geopereerd te worden en wilde daarom maar al te graag de arts mijden. Marjolein met haar overtuigingskracht wist Deliana toch naar de arts te krijgen. Daar bleek dat het waarschijnlijk niet gebroken was. Opluchting! Drukverband werd aangelegd en voor de volgende dag een röntgenfoto gepland. De volgende dag gingen we vol goede moed op weg om ‘even’ wat röntgenfoto’s te laten maken om een fractuur uit te sluiten (de Nepalese wachttijd als patiënt hebben we ook meegemaakt). Het goede nieuws was dat het geen botbreuk is, maar de echte tegenvaller is dat Deliana twee weken totale rust moet houden en met haar voet omhoog moet zitten. Krukken werden meegegeven, voor binnenshuis. Deliana en (stil)zitten… als je haar kent, weet je dat dit absoluut GEEN combinatie is of ooit zal worden. Deliana beweert dat Marjolein een TE strenge zuster is en Marjolein verklaarde Deliana voor de meest lastige patiënt. Jullie kunnen wel nagaan hoe het er hier aan toe gaat :-). Verder vinden patiënten in het ziekenhuis het ontzettend raar en grappig om een blanke op krukken te zien. Ze liggen helemaal in de deuk en vinden Deliana op krukken een bijzondere verschijning. Alsof blanke mensen nooit wat kunnen krijgen…
Deliana mag haar voet niet gebruiken, maar het voordeel was dat we de rest van de week toch al vrij hadden in verband met vakantie hier en dat wij echt heel hard voor school moesten werken om alles af te krijgen voor de tussenbeoordeling.
Voor onze stage opdracht hadden we het onderwerp: de zorg voor het infuus en medicatie over het infuus. We zien namelijk dat dat hier nogal eens mis gaat en men hier niet altijd op een veilige manier te werk gaat. We hebben een advies geschreven hierover en een voorstel gedaan om de zorg veiliger te maken. Tot onze verrassing was de medisch directeur heel erg blij met het advies en mogen we ons plan invoeren in het ziekenhuis. Volgende week gaan we het presenteren. Dat is echt een mooie beloning op alle inspanning! Gisteren zouden we de tussenbeoordeling voor onze stage hebben via skype. Maar helaas, helaas, de internetverbinding was te slecht om goed contact te hebben met onze docent. Wel weten we dat we allebei een voldoende hebben voor de tussenbeoordeling, dus daar zijn we heel erg blij mee!
Vorige week en deze week hebben we op de operatiekamer gestaan. Wordt er in Nederland angstvallig veel aan gedaan om alles en iedereen steriel te houden, kijken we er hier niet meer vreemd van op als twee dikke wespen vrolijk door de operatiekamer snorren. Hebben Nederlandse chirurgen soms het stempel hork (naar men ons heeft verteld), zijn Nepalese chirurgen zeker een uitzondering? De Nepalese artsen zijn altijd bereid om ons alles uit te leggen en ons te laten assisteren bij de operatie. Zie foto’s. We hebben operaties in alle soorten en maten gezien: reconstructie van een hand, plastische chirurgie, beenamputatie, biopsie, het zetten van botbreuken, het verwijderen van abcessen, hernia enzovoorts. We houden het hierbij wat betreft onze operatie ervaring, voor degenen die niet van bloederige verhalen houden.
Vorige week werden we bij de medisch directeur geroepen na de morning prayer. Ons adrenaline gehalte stijgt daarmee altijd. Het bleek een aangename verrassing. Twee jonge artsen uit Nederland kwamen op visite in Anandaban. We hadden hen al ontmoet in de kerk in Kathmandu. De directeur vroeg aan ons om hen rond te leiden, aangezien hij het zelf te druk had. Dat was ontzettend leuk om te doen en wat raar om Nederlanders op de koffie te hebben in ons huisje. Dat zijn we lang niet meer gewend. Dat bleek ook uit het feit dat we telkens in het Engels tegen hen begonnen te praten.
Afgelopen weekend stond in het teken van veel gezelligheid. Nelleke (onze Nederlandse vriendin in Kathmandu) logeerde bij ons. Ingrediënten dit weekend waren: appeltaart, warme chocolademelk, veel gezelligheid, kletsen tot diep in de nacht en veel lol.
Verder is de maand december begonnen, wat betekent dat hier de voorbereidingen voor kerst van start zijn gegaan. Wij gaan meedoen aan de voorbereidingen voor het kinderkerstfeest, wat 13 december wordt gehouden.
Vertelden we de vorige keer dat onze Zweedse bovenburen ons huis plunderden, inmiddels hebben we vrede met hen gesloten en lopen wij daar (bijna) net zo vaak de deur plat als zij bij ons. Haha :-).
Inmiddels is het pakket van Marjolein vanuit thuis aangekomen en die van Deliana is nog steeds onderweg. Wat een verrassingen en verwennerij zeg! Heerlijk.
Volgende week starten we met werken op de lepra afdelingen. Hier zien we naar uit! Tot de volgende keer!!
Liefs Marjolein & Deliana
Wat zich afspeelde direct nadat ons vorige blog in de lucht was: een discussie of we langs de arts in het ziekenhuis moesten gaan of niet. Waarom? ’s Middags had Deliana haar enkel verzwikt en begon hier in de avond steeds meer last van te krijgen. Ze kon zelfs niet meer lopen. Deliana was erg bang dat het gebroken was en nog veeel banger om hier in Nepal geopereerd te worden en wilde daarom maar al te graag de arts mijden. Marjolein met haar overtuigingskracht wist Deliana toch naar de arts te krijgen. Daar bleek dat het waarschijnlijk niet gebroken was. Opluchting! Drukverband werd aangelegd en voor de volgende dag een röntgenfoto gepland. De volgende dag gingen we vol goede moed op weg om ‘even’ wat röntgenfoto’s te laten maken om een fractuur uit te sluiten (de Nepalese wachttijd als patiënt hebben we ook meegemaakt). Het goede nieuws was dat het geen botbreuk is, maar de echte tegenvaller is dat Deliana twee weken totale rust moet houden en met haar voet omhoog moet zitten. Krukken werden meegegeven, voor binnenshuis. Deliana en (stil)zitten… als je haar kent, weet je dat dit absoluut GEEN combinatie is of ooit zal worden. Deliana beweert dat Marjolein een TE strenge zuster is en Marjolein verklaarde Deliana voor de meest lastige patiënt. Jullie kunnen wel nagaan hoe het er hier aan toe gaat :-). Verder vinden patiënten in het ziekenhuis het ontzettend raar en grappig om een blanke op krukken te zien. Ze liggen helemaal in de deuk en vinden Deliana op krukken een bijzondere verschijning. Alsof blanke mensen nooit wat kunnen krijgen…
Deliana mag haar voet niet gebruiken, maar het voordeel was dat we de rest van de week toch al vrij hadden in verband met vakantie hier en dat wij echt heel hard voor school moesten werken om alles af te krijgen voor de tussenbeoordeling.
Voor onze stage opdracht hadden we het onderwerp: de zorg voor het infuus en medicatie over het infuus. We zien namelijk dat dat hier nogal eens mis gaat en men hier niet altijd op een veilige manier te werk gaat. We hebben een advies geschreven hierover en een voorstel gedaan om de zorg veiliger te maken. Tot onze verrassing was de medisch directeur heel erg blij met het advies en mogen we ons plan invoeren in het ziekenhuis. Volgende week gaan we het presenteren. Dat is echt een mooie beloning op alle inspanning! Gisteren zouden we de tussenbeoordeling voor onze stage hebben via skype. Maar helaas, helaas, de internetverbinding was te slecht om goed contact te hebben met onze docent. Wel weten we dat we allebei een voldoende hebben voor de tussenbeoordeling, dus daar zijn we heel erg blij mee!
Vorige week en deze week hebben we op de operatiekamer gestaan. Wordt er in Nederland angstvallig veel aan gedaan om alles en iedereen steriel te houden, kijken we er hier niet meer vreemd van op als twee dikke wespen vrolijk door de operatiekamer snorren. Hebben Nederlandse chirurgen soms het stempel hork (naar men ons heeft verteld), zijn Nepalese chirurgen zeker een uitzondering? De Nepalese artsen zijn altijd bereid om ons alles uit te leggen en ons te laten assisteren bij de operatie. Zie foto’s. We hebben operaties in alle soorten en maten gezien: reconstructie van een hand, plastische chirurgie, beenamputatie, biopsie, het zetten van botbreuken, het verwijderen van abcessen, hernia enzovoorts. We houden het hierbij wat betreft onze operatie ervaring, voor degenen die niet van bloederige verhalen houden.
Vorige week werden we bij de medisch directeur geroepen na de morning prayer. Ons adrenaline gehalte stijgt daarmee altijd. Het bleek een aangename verrassing. Twee jonge artsen uit Nederland kwamen op visite in Anandaban. We hadden hen al ontmoet in de kerk in Kathmandu. De directeur vroeg aan ons om hen rond te leiden, aangezien hij het zelf te druk had. Dat was ontzettend leuk om te doen en wat raar om Nederlanders op de koffie te hebben in ons huisje. Dat zijn we lang niet meer gewend. Dat bleek ook uit het feit dat we telkens in het Engels tegen hen begonnen te praten.
Afgelopen weekend stond in het teken van veel gezelligheid. Nelleke (onze Nederlandse vriendin in Kathmandu) logeerde bij ons. Ingrediënten dit weekend waren: appeltaart, warme chocolademelk, veel gezelligheid, kletsen tot diep in de nacht en veel lol.
Verder is de maand december begonnen, wat betekent dat hier de voorbereidingen voor kerst van start zijn gegaan. Wij gaan meedoen aan de voorbereidingen voor het kinderkerstfeest, wat 13 december wordt gehouden.
Vertelden we de vorige keer dat onze Zweedse bovenburen ons huis plunderden, inmiddels hebben we vrede met hen gesloten en lopen wij daar (bijna) net zo vaak de deur plat als zij bij ons. Haha :-).
Inmiddels is het pakket van Marjolein vanuit thuis aangekomen en die van Deliana is nog steeds onderweg. Wat een verrassingen en verwennerij zeg! Heerlijk.
Volgende week starten we met werken op de lepra afdelingen. Hier zien we naar uit! Tot de volgende keer!!
Liefs Marjolein & Deliana
-
04 December 2014 - 10:59
Joline:
Ha meiden,
Wat een heerlijk verhaal weer :) Ik word helemaal jaloers.
Het was heerlijk om even wat afleiding te lezen; want ik blok momenteel voor mijn medisch rekentoets... ;-)
Geniet lekker van alle mooie dingen in Nepal; want de tijd vliegt...
Liefs! -
04 December 2014 - 11:23
Wendy (Leprazending):
Gefeliciteerd met de goede tussenbeoordeling. En ook erg mooi om te lezen dat jullie voorstel in het ziekenhuis zal worden ingevoerd. dat lijkt me een belangrijke bijdrage!
Ik hoop dat alles inmiddels goed (of beter) is met de enkel van Deliana?
Hartelijke groet van de medewerkers van Leprazending! -
04 December 2014 - 16:43
Nelly Marchal:
Leuk om weer wat van jullie te horen, sterkte Deliana, even zitten en nadenken over al je zegeningen
kan soms geen kwaad. gr -
04 December 2014 - 21:51
Jan Siemerink:
Hallo dames,
Gelukkig dat het pakket voor Deliana nog niet gearriveerd is. Als dit volgende week komt, kunnen wij daar hopelijk ook nog van mee genieten..... Ben bang dat het pakket van Marjolein dan al leeg is; tja sinterklaas is dan voorbij en dan hoeven wij ook geen pepernoten meer. PS welke kleur heeft Piet daar ?
Volgende week toch ook even een goed gesprek voeren met Deliana. Een verpleegkundige in opleiding die zelf op de operatiekamer overal mee helpt, maar zelf niet naar de dokter wil ...... Dan gaat er iets niet goed. Of was je bang geworden van het "gereedschap" op de operatiekamer ? (foto waarop de boormachine is te zien). Gelukkig Deliana, zoals wij van Marjolein begrepen hebben, gaat het langzaam weer vooruit. Misschien is het herstel over ruim een week verder gevorderd, zodat we samen ook nog wandelingen kunnen maken.
Mooi dat de tussenbeoordeling minimaal een voldoende is; hopelijk zijn jullie met het maken van het stageverslag ook op schema, want (heel) langzaam komt de einddatum van de stage natuurlijk wel in zicht.
Leuk om te lezen, maar natuurlijk ook te horen dat jullie het nog steeds naar de zin hebben. Blijkbaar door de gastvrijheid van de bevolking en de kleinschaligheid van het ziekenhuis worden jullie overal bij betrokken, waardoor jullie een schat aan ervaring op doen. Eind volgende week wanneer wij bij jullie hopen te zijn, kunnen wij zien of al jullie sterke verhalen kloppen...... PS Marjolein, heb je inmiddels een zachte matras geregeld voor mama? We laten ons verrassen waar te terecht komen.
Groeten uit Rijssen.
-
05 December 2014 - 23:44
Martie Visscher:
Beste Marjolein en Deliana,
Deliana, ik ben blij dat Marjolein bij je is, om een beetje toezicht op je te houden, zodat je letterlijk niet te hard van stapel loopt. Marjolein kan mooi haar stageleerplan nog iets uitbreiden met "hoe dresseer ik een onwillige patiënt?" Verder hoop ik natuurlijk dat het herstel van je enkel voorspoedig mag verlopen, zodat je binnenkort weer wandelend van de Nepalese natuur kunt genieten, Zeker als jullie bezoek uit Nederland arriveert. Zorg echter dat je niets forceert: dan duurt het herstel alleen maar langer.
Als ons pakket nog arriveert, denk ik dat jullie gasten nog wel kunnen "meegenieten" van wat strooigoed. Een paar extra matrassen t.b.v. jullie gasten kunnen jullie waarschijnlijk wel bij jullie Scandinavische bovenburen fiksen?
De foto's geven dit keer een goed beeld van jullie stagewerkzaamheden. Ga zo door. We zien uit naar jullie volgende bericht.
Hartelijke groeten van ons allemaal. -
08 December 2014 - 08:42
Gerda Visscher:
Lieve Marjolein,
Het is voor een moeder héél fijn om te horen, dat haar dochter in het verre buitenland wordt bijgestaan door een betrouwbare, goede en lieve vriendin! Daarnaast ben je ook nog een verpleegkundige in hart en nieren. Of het nou om een darminfectie, enkel/voet blessure of recent een maaginfectie gaat, jij staat met raad en daad klaar, al kost het je nachtrust.
Vanaf deze plaats HEEL HARTELIJK DANK hiervoor!
-
08 December 2014 - 19:50
Oma En Opa:
Hallo Lieve dappere Verpleegsters
Weereen prachtig verslag van wat jullie allemaal meemaken is telkens weergenieten
De foto,s waren ook mooi Jullie zijn al bevordert tot operatie zuster HaHa Ha
Als je terug komt ben je misschien wel DokterGrapje
Maar was toch heel mooi dat jullie mochten assiterenzijn alleen maar plus punten
Geniet verder van het mooie Nepal Want voor je het weet is de tijd om
Deliana van Harte Beterschap Allebei veel
Liefs van Opa en Oma uit Rijssen Doei
L -
11 December 2014 - 12:18
L.w.v.d.meij:
hartelijk bedankt voor je prachtige kaart uit Nepal
ik wens je een voorspoedig herstel toe
en wat een geluk dat je een particuliere verpleegster in de buurt hebt
goed streng heb ik begrepen maar dat heb jij wel nodig
ik wens jou en jullie samen de nabijheid toe van Hem Die in deze wereld
wilde komen om melaatsen te genezen
van buiten en van binnen
in Nepal and everywhere
gezegende kerstdagen en een goede jaarwisseking toegewenst tot ziens -
12 December 2014 - 22:09
J.van Ree:
Dag Dames,
Wat een pech dat deliana haar enkel heeft verzwikt, rust houden is soms een moeilijke opgave.
Gelukkig kan ze zich met de krukken verplaatsen. Leuke foto van haar met de krukken, ze staat
er blij op. Al de foto's zijn mooi en heel interessant als je zelf daar bij het operatie team hoort.
Neem aan dat jullie notities van de operaties hebben gemaakt. Het lijkt me dat je in die dagen
veel te verwerken hebt. Jullie moeten zeker er een verslag van maken
Nu naar de volgende ondervinding dat melden jullie wel.
Het allerbeste speciaal voor Deliana
Met een hartelijke groet
j.v.r. .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
