Wij helpen elkaar de winter door!
Door: Marjolein & Deliana
Blijf op de hoogte en volg Deliana en Marjolein
29 Oktober 2014 | Nepal, Kathmandu
Haaa allemaal,
Deze week verliep even heel anders dan we hadden verwacht.
Afgelopen zaterdag gingen we naar Kathmandu voor onze wekelijkse boodschappen. Het was echter festival en echt alle winkels waren gesloten. Gelukkig kwamen we op een gegeven moment nog supermarkten tegen en een bakkerij, zodat we toch onze boodschappen konden krijgen. Deze bleken we later in de week maar al te nodig te hebben, want…
Maandagmorgen vroeg stonden we voor een verrassing. Zoals altijd gingen we naar de morning prayer. Na de morning prayer werden we geroepen door degene die huisvesting regelt. Ons werd kort en duidelijk vertelt dat we onze spullen moesten pakken en uit het gasthuis moesten vertrekken. Er werden teveel gasten verwacht. Binnen een uur hadden we onze spullen gepakt (oei, wat hebben wij een zooi bij ons). Voordeel: niet elk grammetje hoefde gewogen te worden zoals voor vertrek naar Nepal. Er stonden 2 mannen klaar die onze koffers naar boven zouden sjouwen naar ons toekomstige huisje. Wij beweerden: onze koffers kunnen ECHT niet door één persoon gedragen te worden, too heavy!! Ondanks dat werden de koffers op hun schouders gelegd en daar ging het bergopwaarts. We hebben nu een huisje voor onszelf. We werden helemaal blij toen we zagen dat we een oven, gas, waterfilter, een koelkast met vriesvak hadden en dat er wifi aanwezig zou zijn. Maar… het leek iets mooier dan het was. Het waterfilter deed het niet, het gas leek op en de oven werkte ook niet. Verder was er ook geen wifi… Nadat we eindeloos overal achteraan waren gegaan en kennisgemaakt hadden met het Nepalese tempo, hadden we toch een mooi resultaat. De oven was gemaakt, evenals het waterfilter en ook het gas werkte uiteindelijk. Naar wifi kijken we nog steeds uit, vandaar dat we nu dus veel minder bereikbaar zijn dan vóór maandag.
Na een verbouwing binnenshuis hebben een slaapkamer en woonkamer gecreëerd, aangezien we het niet leuk vonden om gescheiden te slapen en één bed in de woonkamer stond. Nadat we als heuse bouwvakkers bezig waren geweest gingen we over in de rol van schoonmaker. Een Nepalese schoonmaak kan niet tippen aan een Hollandse schoonmaak. Het hele huis is met bezemen gekeerd en nu bewoonbaar verklaard. ’s Avonds troosten we ons met het bakken van een boterkoek, want onze rol als bakker zijn we zeker niet verleerd.
Daarna kropen we in de creatieve rol. Want, wat is het hier koud!!!! Het huisje staat tussen allemaal bomen en er komt geen zonlicht in en dus geen warmte. Centrale verwarming kent men hier niet. Onze ‘badkamer’ heeft een betonnen vloer. Geen optie om met blote voetjes te douchen. Tegenwoordig douchen we met behulp van een teil, die we vooraf aan het douchen laten vollopen om vervolgens met warme voeten onder en uit de douche te komen. Daarnaast hadden we natte schoenen van de regen. Hoe die te drogen zonder kacheltje, zoals in het gasthuis? Nou, we zetten ze gewoon op ons waterfilter, waar we eerst gekookt water in gieten om bacteriën te doden, waarna het water door het filter wordt gezuiverd. Het waterfilter is heerlijk warm van het gekookte water. Ook voor harde matrassen hebben we een oplossing: alle kussens uit de wel 12 aanwezige stoelen halen en die op het harde matras te leggen. En wat zijn we dankbaar dat we allebei een kruik mee hebben (BEDANKT opa en oma Westeneng!!!). Toen we net goed en wel in ons bed lagen scheen één van onze zaklampen toevallig recht in de ogen van een hagedis. Met cakeblik en was-emmer werd de hagedis van de muur geplukt en naar buiten gebracht. Onze eerste dag van de nieuwe werkweek zat erop…
Deze week zouden we van afdeling wisselen. Om onze leerdoelen voor school te halen hebben we elkaar ingewerkt op de afdeling, wat erg handig was. Ook dinsdag verliep anders dan gedacht. ’s Middags was er een bevalling en wij mochten daarbij zijn. Wat mooi om te zien dat er een gezond kindje werd geboren van 2,3 kg. Het kindje had echter te weinig zuurstof en wij mochten ervoor zorgen dat het kindje voldoende zuurstof binnen kreeg (zie foto). We hebben enorme bewondering voor de moeder, want zij gaf geen kik en de eerste anderhalf uur kreeg zij haar kindje niet te zien. Ook was haar man niet tijdens de bevalling aanwezig, wat in Nederland vaak wel het geval is.
Morgen gaan we mee met een bus vanuit het ziekenhuis naar het zuiden van Nepal. Daar hoopt een team van 11 personen zorg te verlenen aan lokale mensen. Maandag hopen we weer terug te komen. Volgende week hopen we jullie van onze belevenissen daar te vertellen!
Liefs Marjolein & Deliana
Deze week verliep even heel anders dan we hadden verwacht.
Afgelopen zaterdag gingen we naar Kathmandu voor onze wekelijkse boodschappen. Het was echter festival en echt alle winkels waren gesloten. Gelukkig kwamen we op een gegeven moment nog supermarkten tegen en een bakkerij, zodat we toch onze boodschappen konden krijgen. Deze bleken we later in de week maar al te nodig te hebben, want…
Maandagmorgen vroeg stonden we voor een verrassing. Zoals altijd gingen we naar de morning prayer. Na de morning prayer werden we geroepen door degene die huisvesting regelt. Ons werd kort en duidelijk vertelt dat we onze spullen moesten pakken en uit het gasthuis moesten vertrekken. Er werden teveel gasten verwacht. Binnen een uur hadden we onze spullen gepakt (oei, wat hebben wij een zooi bij ons). Voordeel: niet elk grammetje hoefde gewogen te worden zoals voor vertrek naar Nepal. Er stonden 2 mannen klaar die onze koffers naar boven zouden sjouwen naar ons toekomstige huisje. Wij beweerden: onze koffers kunnen ECHT niet door één persoon gedragen te worden, too heavy!! Ondanks dat werden de koffers op hun schouders gelegd en daar ging het bergopwaarts. We hebben nu een huisje voor onszelf. We werden helemaal blij toen we zagen dat we een oven, gas, waterfilter, een koelkast met vriesvak hadden en dat er wifi aanwezig zou zijn. Maar… het leek iets mooier dan het was. Het waterfilter deed het niet, het gas leek op en de oven werkte ook niet. Verder was er ook geen wifi… Nadat we eindeloos overal achteraan waren gegaan en kennisgemaakt hadden met het Nepalese tempo, hadden we toch een mooi resultaat. De oven was gemaakt, evenals het waterfilter en ook het gas werkte uiteindelijk. Naar wifi kijken we nog steeds uit, vandaar dat we nu dus veel minder bereikbaar zijn dan vóór maandag.
Na een verbouwing binnenshuis hebben een slaapkamer en woonkamer gecreëerd, aangezien we het niet leuk vonden om gescheiden te slapen en één bed in de woonkamer stond. Nadat we als heuse bouwvakkers bezig waren geweest gingen we over in de rol van schoonmaker. Een Nepalese schoonmaak kan niet tippen aan een Hollandse schoonmaak. Het hele huis is met bezemen gekeerd en nu bewoonbaar verklaard. ’s Avonds troosten we ons met het bakken van een boterkoek, want onze rol als bakker zijn we zeker niet verleerd.
Daarna kropen we in de creatieve rol. Want, wat is het hier koud!!!! Het huisje staat tussen allemaal bomen en er komt geen zonlicht in en dus geen warmte. Centrale verwarming kent men hier niet. Onze ‘badkamer’ heeft een betonnen vloer. Geen optie om met blote voetjes te douchen. Tegenwoordig douchen we met behulp van een teil, die we vooraf aan het douchen laten vollopen om vervolgens met warme voeten onder en uit de douche te komen. Daarnaast hadden we natte schoenen van de regen. Hoe die te drogen zonder kacheltje, zoals in het gasthuis? Nou, we zetten ze gewoon op ons waterfilter, waar we eerst gekookt water in gieten om bacteriën te doden, waarna het water door het filter wordt gezuiverd. Het waterfilter is heerlijk warm van het gekookte water. Ook voor harde matrassen hebben we een oplossing: alle kussens uit de wel 12 aanwezige stoelen halen en die op het harde matras te leggen. En wat zijn we dankbaar dat we allebei een kruik mee hebben (BEDANKT opa en oma Westeneng!!!). Toen we net goed en wel in ons bed lagen scheen één van onze zaklampen toevallig recht in de ogen van een hagedis. Met cakeblik en was-emmer werd de hagedis van de muur geplukt en naar buiten gebracht. Onze eerste dag van de nieuwe werkweek zat erop…
Deze week zouden we van afdeling wisselen. Om onze leerdoelen voor school te halen hebben we elkaar ingewerkt op de afdeling, wat erg handig was. Ook dinsdag verliep anders dan gedacht. ’s Middags was er een bevalling en wij mochten daarbij zijn. Wat mooi om te zien dat er een gezond kindje werd geboren van 2,3 kg. Het kindje had echter te weinig zuurstof en wij mochten ervoor zorgen dat het kindje voldoende zuurstof binnen kreeg (zie foto). We hebben enorme bewondering voor de moeder, want zij gaf geen kik en de eerste anderhalf uur kreeg zij haar kindje niet te zien. Ook was haar man niet tijdens de bevalling aanwezig, wat in Nederland vaak wel het geval is.
Morgen gaan we mee met een bus vanuit het ziekenhuis naar het zuiden van Nepal. Daar hoopt een team van 11 personen zorg te verlenen aan lokale mensen. Maandag hopen we weer terug te komen. Volgende week hopen we jullie van onze belevenissen daar te vertellen!
Liefs Marjolein & Deliana
-
29 Oktober 2014 - 14:50
Henrike:
He meiden! Wat een avonturen daar in Nepal zeg! Ik lees jullie verhalen met plezier. :) Echt een heel bijzonder en toffe ervaring. Succes nog he! Liefs, Henrike -
29 Oktober 2014 - 14:56
Joline:
Zoo meiden! wat een avontuur! Ik ben benieuwd hoe jullie paar dagen in het zuiden van Nepal zijn! Bekijk vooral goed de mooie natuur!
Ondertussen heb ik even een leerpauze dus wat ben ik blij dat ik even wat te lezen had!
En die gasten in het guesthouse.. wat zijn het voor mensen? .. :)
Liefs, Joline -
29 Oktober 2014 - 15:20
Yvette Markvoort:
Mooi om jullie verhalen te lezen. Veel succes maar ook plezier daar gewenst.
Groetjes -
29 Oktober 2014 - 15:40
Annelien Siemerink:
Ha Deliana en Marjolein!
Wat een avonturen weer zeg! Heel veel succes en plezier in de kliniek!
Ik kijk al uit naar de blog die jullie volgende week hopen te plaatsen!! :)
Liefs Annelien -
29 Oktober 2014 - 15:50
Jeanette Siemerink:
Ha dames,
Leuk om weer jullie belevenissen te lezen!
Jullie nemen de lezers zo mee in jullie avonturen.
Je ziet jullie daar zo in de weer met cakeblik en was-emmer op hagedissenjacht!
Geweldig, ga zo door.
Veel plezier en een leerzame tijd toegewenst aan de Zuid-Nepalese grens!!
Groeten uit somber en koud Rijssen -
29 Oktober 2014 - 19:22
Joline:
Hahahaha, die verloskamers zijn volgens mij over heel Nepal hetzelfde. Ik heb ook verschillende keren met verbaasde blikken op de verloskamer gestaan; vooral het bevallen op zo'n half bed lijkt me niet zo aangenaam ;-) Zorg maar goed voor de lieve Nepali-kids! Met jullie goede zorgen, het snelle aanpassingsvermogen hebben alle mensen het daar heel goed!
Wat zal de stagedocent trots zijn op de uitvoering van de competenties :) Ik heb Marina ooit ook ingewerkt voor mn stagewerkplan :)
Liefs -
29 Oktober 2014 - 19:25
Opa En Oma:
Hallo Dames
Jullie maken ons hoe langer en meer jaloers Wat zou ik jullie graag willen meemaken daar in Nepal
We genieten heel erg van jullie belevenissen Zie het al zo voor me Opa en ik lachen er smakelijk om Jullie beiden maken hele leuke verslagen Ga zo door Jullie zijn een paar hele dappere Dames
allebei veel Liefs en sterke Opa en Oma -
29 Oktober 2014 - 21:47
Martie Visscher:
Beste Marjolein en Deliana,
Die Nepalezen stellen jullie wel voor verrassingen. Ik dacht dat het gebruikelijk was om iets met veel omhaal van woorden mee te delen, maar zo te lezen hebben ze daar maandagmorgen in het geheel geen moeite voor gedaan. De bedoeling was toch dat jullie in november gedurende één week het gastenverblijf moesten ontruimen t.b.v. andere gasten?
Prachtige ervaring om zo'n bevalling mee te maken, hè? Marjolein heeft er een kleur van gekregen (of gaf die lamp zo'n warmte?).
Voor de komende dagen wens ik jullie een goede reis en behouden terugkeer volgende week in het hospitaal. -
29 Oktober 2014 - 22:35
Jan Siemerink:
Dag dames,
Zo zie je / lees je maar weer: het leven van een stagiair gaat niet altijd over rozen. Ook in Nepal geldt dus: soms zit het mee, soms zit het (een beetje erg) tegen. Maar je wordt er wel inventief door (teiltje warm water). Van jullie opmerkingen over de kou gaat mama al bibberen Marjolein, dus zij verwacht straks in december wel een warm welkom....!!
Jullie ervaringen, zowel binnen als buiten het ziekenhuis zijn wel bijzonder: van een beenamputatie tot een bevalling; van grote gastvrijheid tot een "huisuitzetting".... Ook de reis van morgen door het land naar het zuiden om in de andere kliniek te werken. Goede reis. Hopelijk werkt wifi daar, want dan kunnen jullie ons ook van daaruit op de hoogte houden van jullie ervaringen. Als wifi het dan even niet doet, zoals de afgelopen dagen, is het een (groot) gemis. Is (bijna) een eerste levensbehoefte geworden.
Nogmaals goede reis gewenst en good oetkiekn !!
NB; aan de vele "volgers", Marjolein vanmiddag nog telefonisch gesproken. De dames vinden reacties op hun blog prachtig en kijken hier ook met belangstelling naar uit. Dus schroom niet om een reactie te plaatsen!
-
30 Oktober 2014 - 09:48
Gerda Visscher:
Hallo Marjolein en Deliana,
Na de onverwachte mail van maandag, WIJ HEBBEN GEEN INTERNET MEER, was het bijzonder aangenaam en verrassend om een weer een bericht van jullie te lezen!!
Net als Joline vraag ik mij al dagenlang af: wie zijn die nieuwe gasten waar jullie opeens plaats voor moesten maken. Ik dacht: misschien onze koning? Maar nee, die is in Japan aangekomen.
Ik hoop van harte, dat jullie snel weer beter bereikbaar zijn daar en dat jullie je huisje kunnen gaan verwarmen voor de zeer bijzondere gasten uit Nederland D.V.!
Veel liefs en een hartelijke groet voor jullie beiden. -
30 Oktober 2014 - 20:08
Nelly Marchal:
Fijn om jullie verslag te lezen.
En wat doen jullie een levenservaring op!!!! geweldig......
Geniet ervan samen, hart gr. -
03 November 2014 - 15:43
Rosanne Visscher:
Hoi,
Echt cool dat jullie dat baby'tje zuurstof mochten geven. (Dat wil ik later ook) :)
Wordt niet ziek!
-
03 November 2014 - 21:28
Dirk Prosman:
Hoi Deliana en Marjolein,
In het kerkblad stond dat jullie te volgen zijn op deze site, erg leuk!!
Wat een mooie verhalen, zo maak je nog eens wat mee. Je zal wel heel veel ervaring opdoen, om ook op een heel primitieve en eenvoudige manier een zo goed mogelijke zorg te verlenen.
Ik ben benieuwd naar je nieuwe ervaringen.
Gods zegen in alles toegewenst en we hopen je, Deliana, weer snel terug te zien op JV. En natuurlijk zijn we heel benieuwd naar je verhalen en foto's!!
Hartelijke groet en natuurlijk ook namens de JV,
Dirk Prosman
(JV-leiding) -
03 November 2014 - 22:04
Opa En Oma Westeneng:
Lieve Deliana,
Heel leuk dat we iedere keer je blog krijgen van je ouders. We lezen het met interesse en blijven zo goed op de hoogte. We vinden het knap dat je je zo in de rimboe kan verplaatsen. Mij (oma) zouden ze niet in zo'n vies bed krijgen. Toch zijn we trots op je dat je voor je medemensen zo veel mag betekenen. We hopen dat je deze leerschool straks in Nederland in de praktijk kan brengen. Vreemd vinden we het wel de gedachte dat je met de kerst en oud en nieuw niet in Holland bent. Maar het ergste zal wel wezen voor Johan. Alhoewel hij zich volgens mij (opa) zich aardig flink houdt. Bij deze vonden we het fijn om toch een berichtje te sturen vanuit Driebergen. Met ons gêêêt het wel. Liefs van opa en oma.
PS opa en oma zijn nu op bezoek bij ons (Hans en Marlies)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
