Veilig in Anandaban en eerste indrukken
Door: Marjolein & Deliana
Blijf op de hoogte en volg Deliana en Marjolein
08 Oktober 2014 | Verenigde Arabische Emiraten, Dubai
Lieve allemaal,
Gisteravond zijn we veilig aangekomen om 22.15 lokale tijd in Kathmandu. Dankbaar en blij dat we in Nepal zijn aangekomen na zo'n lange reis!
Na wat zoeken kregen we het visum geregeld en konden we op zoek naar onze bagage. De douane was naar ons westers begrip wel heel nonchalant. Alles bliepte en piepte en knipperde rood, maar de Nepali bewakers kletsen met elkaar en vonden dit blijkbaar normaal.
Onze koffers kregen we makkelijk te pakken en we konden op naar de uitgang. Hier werden we direct aangesproken door een man die vroeg of wij naar Anandaban moesten. Wow, hoe weet hij dat ;)? Buiten stond nog een man met een bordje van het ziekenhuis en onze namen. Koffers werden met beleid ingepakt in de jeep en we reden met vrij hoge snelheid, wat gehobbel, gebobbel en getoeter naar Anandaban. Onderweg zagen we de eerste straathonden. Tja, daar waar we op voorbereid.
In Anandaban werden we naar het gasthuis gebracht, waar we direct een kamer kregen toegewezen. Onze chauffeur ging weer weg en wij bleven alleen achter in het gasthuis (in het gasthuis waren verder geen gasten). We voelden ons wel wat verloren. We besloten onze koffers direct goed uit te pakken. Foto’s werden opgehangen en om 2 uur snachts gingen we dan eindelijk slapen zonder een wekker te zetten.
Om half 9 werden we ruw uit een diepe slaap gehaald door hard gebons op onze slaapkamerdeur. Het ontbijt stond klaar: toast, ei, thee en cornflakes. Wat een westers ontbijt ;). Verder bleek dat men ons al bij de morningprayer van het ziekenhuis had verwacht vandaag en de kok had al naar de medisch directeur gebeld dat het ontbijt klaar stond, maar dat de gasten niet wakker werden. Tja, we wisten niet dat men deze verwachtingen van ons had.
Inmiddels zijn Anne-sophie en Aline bij het gasthuis gearriveerd. Na het ontbijt hebben zij ons een groot deel van het ziekenhuis laten zien. Hoe anders dan in Nederland! Verschillende gebouwen voor de verschillende afdelingen. De werkdruk leek niet hoog, tijd genoeg om met de nurses te praten. Afdelingen die we gezien hebben: vrouwen en mannen lepra afdelingen, surgery ward, general ward, de polikliniek, de operatiekamers en de verloskamer. Anne-Sophie en Aline konden ons veel vertellen over ziekenhuis, omgeving en cultuur.
Daarna was het tijd om te eten, jawel: dal bhaat tarkari, het gangbare menu voor de Nepalees. Het smaakte ons prima. In de middag zijn we naar Tika Bhairav gegaan, het dichtstbijzijnde plaatsje op 10 min loopafstand, om Nepalese kleding te kopen.
's Avond nogmaals daal bhaat, dit keer zelfs met kip! Lekker hoor!
Morgen hopen we onze eerste ochtend te gaan werken. s Middags gaan we het laboratorium zien, waar naast bloedonderzoek ed, ook medicijnen worden ontwikkeld.
Het weer en omgeving: 30 graden met veel zon. Daarnaast ook even een plensbui op ons dak gehad toen we naar het dorpje gingen. De omgeving is echt mooi: hoge bergen, groene bomen, kleurrijke bloemen. Genieten!
De eerste uren zonder stroom hebben we ook al meegemaakt.
We vinden het echt leuk om de berichten onder ons blog te lezen en berichten vanuit Nederland te krijgen! We hebben nu internet, wat echt fijn is!
Liefs,
Marjolein & Deliana
Ps. Voor allen die ons adres willen weten:
Marjolein en Deliana *
Anandaban Leprosy Mission Hospital
Guesthouse
P.O. Box 151, Kathmandu, Nepal
*(onder duidelijke vermelding van onze voornamen)
Gisteravond zijn we veilig aangekomen om 22.15 lokale tijd in Kathmandu. Dankbaar en blij dat we in Nepal zijn aangekomen na zo'n lange reis!
Na wat zoeken kregen we het visum geregeld en konden we op zoek naar onze bagage. De douane was naar ons westers begrip wel heel nonchalant. Alles bliepte en piepte en knipperde rood, maar de Nepali bewakers kletsen met elkaar en vonden dit blijkbaar normaal.
Onze koffers kregen we makkelijk te pakken en we konden op naar de uitgang. Hier werden we direct aangesproken door een man die vroeg of wij naar Anandaban moesten. Wow, hoe weet hij dat ;)? Buiten stond nog een man met een bordje van het ziekenhuis en onze namen. Koffers werden met beleid ingepakt in de jeep en we reden met vrij hoge snelheid, wat gehobbel, gebobbel en getoeter naar Anandaban. Onderweg zagen we de eerste straathonden. Tja, daar waar we op voorbereid.
In Anandaban werden we naar het gasthuis gebracht, waar we direct een kamer kregen toegewezen. Onze chauffeur ging weer weg en wij bleven alleen achter in het gasthuis (in het gasthuis waren verder geen gasten). We voelden ons wel wat verloren. We besloten onze koffers direct goed uit te pakken. Foto’s werden opgehangen en om 2 uur snachts gingen we dan eindelijk slapen zonder een wekker te zetten.
Om half 9 werden we ruw uit een diepe slaap gehaald door hard gebons op onze slaapkamerdeur. Het ontbijt stond klaar: toast, ei, thee en cornflakes. Wat een westers ontbijt ;). Verder bleek dat men ons al bij de morningprayer van het ziekenhuis had verwacht vandaag en de kok had al naar de medisch directeur gebeld dat het ontbijt klaar stond, maar dat de gasten niet wakker werden. Tja, we wisten niet dat men deze verwachtingen van ons had.
Inmiddels zijn Anne-sophie en Aline bij het gasthuis gearriveerd. Na het ontbijt hebben zij ons een groot deel van het ziekenhuis laten zien. Hoe anders dan in Nederland! Verschillende gebouwen voor de verschillende afdelingen. De werkdruk leek niet hoog, tijd genoeg om met de nurses te praten. Afdelingen die we gezien hebben: vrouwen en mannen lepra afdelingen, surgery ward, general ward, de polikliniek, de operatiekamers en de verloskamer. Anne-Sophie en Aline konden ons veel vertellen over ziekenhuis, omgeving en cultuur.
Daarna was het tijd om te eten, jawel: dal bhaat tarkari, het gangbare menu voor de Nepalees. Het smaakte ons prima. In de middag zijn we naar Tika Bhairav gegaan, het dichtstbijzijnde plaatsje op 10 min loopafstand, om Nepalese kleding te kopen.
's Avond nogmaals daal bhaat, dit keer zelfs met kip! Lekker hoor!
Morgen hopen we onze eerste ochtend te gaan werken. s Middags gaan we het laboratorium zien, waar naast bloedonderzoek ed, ook medicijnen worden ontwikkeld.
Het weer en omgeving: 30 graden met veel zon. Daarnaast ook even een plensbui op ons dak gehad toen we naar het dorpje gingen. De omgeving is echt mooi: hoge bergen, groene bomen, kleurrijke bloemen. Genieten!
De eerste uren zonder stroom hebben we ook al meegemaakt.
We vinden het echt leuk om de berichten onder ons blog te lezen en berichten vanuit Nederland te krijgen! We hebben nu internet, wat echt fijn is!
Liefs,
Marjolein & Deliana
Ps. Voor allen die ons adres willen weten:
Marjolein en Deliana *
Anandaban Leprosy Mission Hospital
Guesthouse
P.O. Box 151, Kathmandu, Nepal
*(onder duidelijke vermelding van onze voornamen)
-
08 Oktober 2014 - 15:32
Marlies:
Hoi Deliana (en Marjolein),
Wat leuk om dit allemaal mee te kunnen lezen. Jullie zijn al heel wat ervaringen rijker :-) Geniet ervan en hopelijk krijgen jullie een mooie en leerzame tijd daar. Succes!
Liefs, Marlies -
08 Oktober 2014 - 15:36
Linda:
Wow meiden, wat een avonturen al zeg!! Wat geweldig dat jullie daar goed zijn aangekomen. Heel veel succes morgen met jullie eerste dag! Ben erg benieuwd! Houd jullie taai!
xLinda -
08 Oktober 2014 - 16:20
Geeske En Joline:
Ha meiden!
Wij zitten lekker wat te drinken bij la place toen we jullie berichtje lazen!
Wat klinkt dat leuk!
Wat voor n nepalees gewaad heb je aangeschaft?
Whow, morgen werken! Succes girls!
Liefs -
08 Oktober 2014 - 19:09
Paulien Wildeman:
Hoi
Leuk om zo jullie eerste ervaringen te lezen!
En succes morgen met werken!
Groetjes -
08 Oktober 2014 - 22:34
Jan Siemerink:
Dames, jullie zijn dus vanaf morgen ook al nurses ? Dus direct aan de slag. Dacht dat jullie deze week nog "vrij" waren. 1 dagje werken en vrijdag (weer) vrij?
Misschien is het leuk om in een volgend verslag iets te schrijven over hoe het gasthuis er uit ziet, hoeveel ruimte jullie hebben en of je hier de hele tijd kunt verblijven.
Ook iets over het Nepalese eten; hoe smaakt het, waar bestaat het uit etc.
Gehoord en gelezen dat jullie je al prima gered hebben tijdens de reis. Klasse. Gelukkig en dankbaar dat jullie goed zijn aangekomen.
Ideaal deze manier om jullie te volgen.
Groeten. -
09 Oktober 2014 - 08:57
Gerda Visscher:
Wij verbaasden ons er ook over, dat jullie al zo snel aan de slag gaan. Het westerse tempo zit er duidelijk nog in, ondanks de vermoeiende reis. Bij dezen ook een hartelijke groet voor jullie van opa en oma. Zij waren helemaal blij en verrast, dat ze gisteravond al twee verslagen in ontvangst konden nemen. Deze worden bewaard in een speciaal mapje. Nou dames, doe rustig aan en de hartelijke groeten van ons allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
